محبت و ارادت به اولیاء

گفتیم که عشق و محبت تنها منحصر به عشق حیوانی جنسی و حیوانی نسلی‏ 
نیست بلکه نوع دیگری از عشق و جاذبه هست که در جوی بالاتر قرار دارد و 
اساسا از محدوده ماده و مادیات بیرون است و از غریزه‏ای ماوراء بقاء نسل‏ 
، سرچشمه می‏گیرد و در حقیقت فصل ممیز جهان انسان و جهان حیوان است و آن‏ 
عشق معنوی و انسانی است ، عشق ورزیدن به فضائل و خوبیها و شیفتگی سجایای‏ 
انسانی و جمال حقیقت . 

عشقهائی کز پی‏رنگی بود

عشق نبود عاقبت ننگی بود

زانکه عشق مردگان پاینده نیست

چون که مرده سوی ما آینده نیست

عشق زنده در روان و در بصر

هر دو می‏باشد زغنچه تازه‏تر

عشق آن زنده گزین کو باقی است

وز شراب جانفزایت ساقی است

عشق آن بگزین که جمله انبیا

یافتند از عشق او کار و کیا

و این عشق است که در آیات بسیاری از قرآن ، با واژه " محبت " و 
احیانا " ود " یا " مودت " از آن یاد شده است . این آیات در چند 
قسمت قرار گرفته‏اند : 
1 - آیاتی که در وصف مؤمنان است و از دوستی و محبت عمیق آنان نسبت‏ 
به حضرت حق ، یا نسبت به مؤمنان سخن گفته است : 
« و الذین آمنوا اشد حبا لله » 
" آنان که ایمان آورده‏اند در دوستی خدا سختترند " . 
« و الذین تبوؤا الدار و الایمان من قبلهم یحبون من هاجر الیهم و لا 
یجدون فی صدورهم حاجة مما اوتوا و یؤثرون علی انفسهم و لو کان بهم خصاصة 

" و آنان که پیش از مهاجران در خانه ( دار الهجرش ، خانه مسلمانان ) 
و در ایمان ( خانه روحی و معنوی مسلمانان ) جایگزین شده ، مهاجرانی را که‏ 
به سوی ایشان می‏آیند دوست دارند و در دل خودشان از آنچه به آنها داده‏ 
شده است احساس ناراحتی نمی‏کنند و آنها را بر خویش مقدم می‏دارند هر چند 
خود نیازمند بوده باشند " .