در فراقت دیدهای بی نم نبود
با بهاران بازگرد ای جان جان
تا تو بودی رخنهای بر غم نبود
رحلت امام خمینی تسلیت باد
.
.
سید علی کشید عَلَم عشق را به دوش
مردی که از قبیله خورشید پا گرفت
کشتی به گل نماند و گذشت از غروب ها
سکان به دست خویش که این ناخدا گرفت
حبل المتین درد شد آن مرد مشرقی
وقتی که زخم ، حجم زمین را فرا گرفت
.
.
امام ما دفتر ناگشوده ای از ایثار و جوانمردی و شکوه است
که واژه ها در برابر عظمتش سرتعظیم خم کرده اند
.
.
.
زنده تر از تو کسی نیست چرا گریه کنیم؟
مرگمان باد و مباد آن که تو را گریه کنیم
هفت پشتِ عطش از نامِ زلالت لرزید
ما که باشیم که در سوگِ شما گریه کنیم
.
.
.
امام عزیز با حیات ، ابتکارو تحرک خود که از آن روح بزرگ و دل روشن بر می آید
و همچنین با مرگ پر حادثه و عروج ملکوتی خود به اسلام و انقلاب خدمت کردند
.
.
.
هنر بزرگ حضرت امام این بود که دیوارهای بین اجتماعات مردم را از بین برد
و یک فضای وسیع با دل های آشنا بوجود آورد