بخشیدن ثروت به مستمندان

بخشیدن ثروت به مستمندان

حضرت على (ع ) روزى از کنار جمعى از قریش عبور کرد، آن ها پیراهن کهنه و پاره آن حضرت را دیدند (به اصطلاح به او متلک گفتند و) اظهار داشتند که على (ع ) فقیر و تهى دست است و بر اثر فقر پیراهن پاره پوشیده است . هنگامى که امام على (ع ) سخن آن ها را شنید، به متصدى نخلستان هاى احداثى خودش فرمود:((امسال خرماها را به فقرا نده ، بلکه خرماها را به بازرگانان بفروش و پول آن ها را در همان انبارى که خرماها را در آن جا جمع مى کردى بگذار.متصدى طبق دستور على (ع ) رفتار نمود، جُوالى یا (جوال هایى ) پر از پول (درهم ) تهیّه شد و آن را در انبار گذاشت .
سپس على (ع ) براى همان ها که حضرتش را تهى دست خوانده بودند، پیام فرستاد و آن ها را دعوت کرد، آنان به حضور على (ع ) آمدند، سپس خرما طلبید، متصدى براى آوردن خرما از انبار بالا رفت ، هنگام فرود آمدن پایش ‍ به جوال خورد و جوال پاره شد و پول هاى زیاد آن بر روى زمین پخش ‍ گردید.
آن افراد متلک گو از روى تعجب گفتند: ما هذا یا اباالحسن ؛ ((اى على !این پول هاى زیاد چیست ؟))
آن حضرت در پاسخ فرمود:((هذا مال مَن لا مال له ))؛ ((این مال کسى است که مال ندارد!))
سپس جلو چشم آنان آن پول ها را تقسیم کرد و براى مستمندانى که هر سال برایشان خرما مى فرستاد، ارسال کرد.
و به آن یاوه گوها نشان داد که ساده زیستى و ساده پوشى على (ع ) به خاطر فقر او نیست .