قالَ الامامُ الْحَسَنُ الْمُجتبى علیه الصلوة و السّلام :
جهت مطالعه تمامی احادیث به ادامه مطلب مراجعه بفرمایید...
جهت تعجیل در فرج:
اللهم صل علی محمد و آل محمد و عجل فرجهم
4 - قالَ علیه السلام : لَقَدْ فارَقَکُمْ رَجُلٌ بِالاْ
مْسِ لَمْ یَسبِقْهُ الاْ وَّلُونَ، وَلا یُدْرِکُهُ اءَلاَّْخِرُونَ.(66)
ترجمه
:
پس از شهادت پدرش امیرالمؤ منین علىّ علیه السلام ، در
جمع اصحاب فرمود:
شخصى از میان شماها رفت که در گذشته مانند او نیامده است
، و کسى در آینده نمى تواند هم تراز او قرار گیرد.
5 - قالَ علیه السلام : مَنْ قَرَءَ الْقُرْآنَ کانَتْ
لَهُ دَعْوَةٌ مُجابَةٌ، إ مّا مُعَجَّلةٌ وَإ مّا مُؤ جَلَّةٌ.(67)
ترجمه :
فرمود: کسى که قرآن را - با دقّت - قرائت نماید، در
پایان آن - اگر مصلحت باشد - دعایش سریع مستجاب خواهد شد - و اگر مصلحت نباشد - در
آینده مستجاب مى گردد.
6 - قالَ علیه السلام : إ نّ هذَا الْقُرْآنَ فیهِ
مَصابیحُ النُّورِ وَشِفاءُ الصُّدُورِ.(68)
ترجمه
:
فرمود: همانا در این قرآن چراغ هاى هدایت به سوى نور و
سعادت موجود است و این قرآن شفاى دل ها و سینه ها است .
7 - قالَ علیه السلام : مَنَ صَلّى ، فَجَلَسَ فى
مُصَلاّه إ لى طُلُوعِ الشّمسِ کانَ لَهُ سَتْرا مِنَ النّارِ.(69)
ترجمه
:
فرمود: هر که نماز - صبح - را به خواند و در جایگاه خود
بنشیند تا خورشید طلوع کند، برایش پوششى از آتش خواهد بود.
8 - قالَ علیه السلام :إ نَّ اللّهَ جَعَلَ شَهْرَ
رَمَضانَ مِضْمارا لِخَلْقِهِ، فَیَسْتَبِقُونَ فیهِ بِطاعَتِهِ إِلى مَرْضاتِهِ،
فَسَبَقَ قَوْمٌ فَفَازُوا، وَقَصَّرَ آخَرُونَ فَخابُوا.(70)
ترجمه
:
فرمود: خداوند متعال ماه رمضان را براى بندگان خود میدان
مسابقه قرار داد.
پس عدّه اى در آن ماه با اطاعت و عبادت به سعادت و
خوشنودى الهى از یکدیگر سبقت خواهند گرفت و گروهى از روى بى توجّهى و سهل انگارى
خسارت و ضرر مى نمایند.
9 - قالَ علیه السلام : مَنْ اءدامَ الاْ خْتِلافَ إ لَى
الْمَسْجِدِ اءصابَ إ حْدى ثَمانٍ: آیَةً مُحْکَمَةً، اءَخاً مُسْتَفادا، وَعِلْما
مُسْتَطْرَفا، وَرَحْمَةً مُنْتَظِرَةً، وَکَلِمَةً تَدُلُّهُ عَلَى الْهُدى ،
اَوْ تَرُدُّهُ عَنْ الرَّدى ، وَتَرْکَ الذُّنُوبِ حَیاءً اَوْ خَشْیَةً.(71)
ترجمه
:
ت - خود را در مسجد قرار دهد یکى از هشت فایده شاملش مى
گردد: برهان ونشانه اى - براى معرفت -، دوست و برادرى سودمند، دانش واطلاعاتى جامع
، رحمت و محبّت عمومى ، سخن و مطلبى که او را هدایت گر باشد، - توفیق إ جبارى - در
ترک گناه به جهت شرم از مردم و یا به جهت ترس از عقاب .
10 - قالَ علیه السلام : مَنْ أ کْثَرَ مُجالِسَة
الْعُلَماءِ اءطْلَقَ عِقالَ لِسانِهِ، وَ فَتَقَ مَراتِقَ ذِهْنِهِ، وَ سَرَّ ما
وَجَدَ مِنَ الزِّیادَةِ فى نَفْسِهِ، وَکانَتْ لَهُ وَلایَةٌ لِما یَعْلَمُ، وَ إ
فادَةٌ لِما تَعَلَّمَ.(72)
ترجمه
:
فرمود: هر که با علماء بسیار مجالست نماید، سخنش و بیانش
در بیان حقایق آزاد و روشن خواهد شد، و ذهن و اندیشه اش باز و توسعه مى یابد و بر
معلوماتش افزوده مى گردد و به سادگى مى تواند دیگران را هدایت نماید.
11 - قالَ علیه السلام : تَعَلَّمُوا الْعِلْمَ، فَإ نْ
لَمْ تَسْتَطیعُوا حِفْظَهُ فَاکْتُبُوهُ وَ ضَعُوهُ فى بُیُوتِکُمْ.(73)
ترجمه
:
فرمود: علم و دانش را - از هر طریقى - فرا گیرید، و
چنانچه نتوانستید آنرا در حافظه خود نگه دارید، ثبت کنید و بنویسید و در منازل خود
- در جاى مطمئن - قرار دهید.
12 - قالَ علیه السلام : مَنْ عَرَفَ اللّهَ اءحَبَّهُ،
وَ مَنْ عَرَفَ الدُّنْیا زَهِدَ فیها.(74)
ترجمه
:
فرمود: هرکس خدا را بشناسد، (در عمل و گفتار) او را دوست
دارد و کسى که دنیا را بشناسد آن را رها خواهد کرد.
13 - قالَ علیه السلام : هَلاکُ الْمَرْءِ فى ثَلاثٍ:
اَلْکِبْرُ، وَالْحِرْصُ، وَالْحَسَدُ؛ فَالْکِبْرُ هَلاکُ الدّینِ،، وَبِهِ
لُعِنَ إ بْلیسُ. وَالْحِرْصُ عَدُوّ النَّفْسِ، وَبِهِ خَرَجَ آدَمُ مِنَ
الْجَنَّةِ. وَالْحَسَدُ رائِدُ السُّوءِ، وَمِنْهُ قَتَلَ قابیلُ هابیلَ.(75)
ترجمه
:
هلاکت و نابودى دین و ایمان هر شخص در سه چیز است :
تکبّر، حرص ، حسد.
تکبّر سبب نابودى دین و ایمان شخص مى باشد و به وسیله
تکبّر شیطان - با آن همه عبادت ملعون گردید.
حرص و طمع دشمن شخصیّت انسان است ، همان طورى که حضرت
آدم علیه السلام به وسیله آن از بهشت خارج شد.
حسد سبب همه خلاف ها و زشتى ها است و به همان جهت قابیل
برادر خود هابیل را به قتل رساند.
14 - قالَ علیه السلام : بَیْنَ الْحَقِّ وَالْباطِلِ
اءرْبَعُ اءصابِع ، ما رَاءَیْتَ بَعَیْنِکَ فَهُوَ الْحَقُّ وَقَدْ تَسْمَعُ
بِاءُذُنَیْکَ باطِلاً کَثیرا.(76)
ترجمه
:
فرمود: بین حقّ و باطل چهار انگشت فاصله است ، آنچه که
را با چشم خود ببینى حقّ است ؛ و آنچه را شنیدى یا آن که برایت نقل کنند چه بسا
باطل باشد.
15 - قالَ علیه السلام : اءلْعارُ اءهْوَنُ مِنَ النّارِ.(77)
ترجمه
:
فرمود: سرزنش و ننگ شمردن مردم انسان را، آسان تر است از
معصیت و گناهى که موجب آتش جهنّم شود.
16 - قالَ علیه السلام : إ ذا لَقى اءحَدُکُمْ اءخاهُ
فَلْیُقَبِّلْ مَوْضِعَ النُّورِ مِنْ جَبْهَتِهِ.(78)
ترجمه
:
فرمود: وقتى انسان برادر مؤ من - و دوست - خود را ملاقات
نمود، باید پیشانى و سجده گاه او را ببوسد.
17 - قالَ علیه السلام : إ نَّ اللّهَ لَمْ یَخْلُقْکُمْ
عَبَثا، وَلَیْسَ بِتارِکِکُمْ سُدًى ، کَتَبَ آجالَکُمْ، وَقَسَّمَ بَیْنَکُمْ
مَعائِشَکُمْ، لِیَعْرِفَ کُلُّ ذى لُبٍّ مَنْزِلَتَهُ، واءنَّ ماقَدَرَ لَهُ
اءصابَهُ، وَما صُرِفَ عَنْهُ فَلَنْ یُصیبَهُ.(79)
ترجمه
:
فرمود: خداوند شما انسان ها را بیهوده و بدون غرض
نیافریده و شما را آزاد، رها نکرده است
.
لحظات آخر عمر هر یک معیّن و ثبت مى باشد، نیازمندى ها و
روزى هرکس سهمیّه بندى و تقسیم شده است تا آن که موقعیّت و منزلت شعور و درک اشخاص
شناخته گردد.
18 - قالَ علیه السلام : مَنَ لَبِسَ ثَوْبَ الشُّهْرَةِ،
کَساهُ اللّهُ یَوْمَ الْقِیامَةِ ثَوْبا مِنَ النّارِ.(80)
ترجمه
:
فرمود: هرکس لباس شهرت - و انگشت نما، از جهت رنگ ، دوخت
، مد و ... - بپوشد، روز قیامت خداوند، او را لباس آتشین خواهد پوشاند.
19 - سُئِلَ علیه السلام : عَنِ الْبُخْلِ؟ فَقالَ: هُوَ
اءنْ یَرىَ الرَّجُلُ ما اءنْفَقَهُ تَلَفا، وَما اءمْسَکَهُ شَرَفا.(81)
ترجمه
:
از حضرت پیرامون بخل سؤ ال شد؟ در جواب فرمود:
معناى آن چنین است که انسان آنچه را به دیگرى کمک و
انفاق کند فکر نماید که از دست داده و تلف شده است و آنچه را ذخیره کرده و نگه
داشته است خیال کند برایش باقى مى ماند و موجب شخصیّت و شرافت او خواهد بود.
20 - قالَ علیه السلام : تَرْکُ الزِّنا، وَکَنْسُ
الْفِناء، وَغَسْلُ الاْ ناء مَجْلَبَةٌ لِلْغِناء:(82)
ترجمه
:
فرمود: انجام ندادن زنا، جاروب و نظافت کردن راهرو و درب
منزل ، و شستن ظروف سبب رفاه و بى نیازى مى گردد.
21 - قالَ علیه السلام :السِّیاسَةُ اءنْ تَرْعى حُقُوقَ
اللّهِ، وَحُقُوقَ الاْ حْیاءِ، وَحُقُوقَ الاْ مْواتِ.(83)
ترجمه
:
فرمود: - مفهوم و معناى - سیاست آن است که حقوق خداوند و
حقوق موجودات زنده و حقوق مردگان را رعایت کنى .
22 - قالَ علیه السلام : ما تَشاوَرَ قَوْمٌ إ لاّ
هُدُوا إ لى رُشْدِهِمْ.(84)
ترجمه
:
فرمود: هیچ گروهى در کارهاى - اجتماعى ، سیاسى ، اقتصادى
، فرهنگى و ... - با یکدیگر مشورت نکرده اند مگر آن که به رشد فکرى و عملى و...
رسیده اند.
23 - قالَ علیه السلام : اَلْخَیْرُ الَذّى لا
شَرَّفیهِ: اءلشُّکْرُ مَعَ النِّعْمَةِ، وَالصّبْرُ عَلَى النّازِلَةِ.(85)
ترجمه
:
فرمود: آن خوبى که شرّ و آفتى در آن نباشد شکر در مقابل
نعمت ها و صبر و شکیبائى در برابر سختى ها است .
24 - قالَ علیه السلام : یَابْنَ آدَمٍ، لَمْ تَزَلْ فى
هَدْمِ عُمْرِکَ مُنْذُ سَقَطْتَ مِنْ بَطْنِ اُمِّکَ، فَخُذْ مِمّا فى یَدَیْکَ
لِما بَیْنَ یَدَیْکَ.(86)
ترجمه
:
فرمود: اى فرزند آدم از موقعى که به دنیا آمده اى در حال
گذراندن عمرت هستى ، پس از آنچه دارى براى آینده ات (قبر و قیامت ) ذخیره نما.
25 - قالَ علیه السلام : إ نَّ مَنْ خَوَفَّکَ حَتّى
تَبْلُغَ الاْ مْنَ، خَیْرٌ مِمَّنْ یُؤْمِنْکَ حَتّى تَلْتَقِى الْخَوْفَ.(87)
ترجمه
:
فرمود: همانا کسى تو را - در برابر عیب ها و کم بودها -
هشدار دهد تا آگاه و بیدار شوى ، بهتر است از آن کسى که فقط تو را تعریف و تمجید
کند تا بر عیب هایت افزوده گردد.
26 - قالَ علیه السلام : القَریبُ مَنْ قَرَّبَتْهُ
الْمَوَدَّةُ وَإ نْ بَعُدَ نَسَبُهُ، وَالْبَعیدُ مَنْ باعَدَتْهُ الْمَوَدَّةُ
وَإ نْ قَرُبُ نَسَبُهُ.(88)
ترجمه
:
فرمود: بهترین دوست نزدیک به انسان آن کسى است که در
تمام حالات دلسوز و با محبّت باشد گرچه خویشاوندى نزدیک نداشته باشد.
و بیگانه ترین افراد کسى است که از محبّت و دلسوزى بعید
باشد گرچه از نزدیک ترین خویشاوندان باشد.
27 - وَسُئِلَ عَنِ الْمُرُوَّةِ؟ فَقالَ علیه السلام :
شُحُّ الرَّجُلِ عَلى دینِهِ، وَإ صْلاحُهُ مالَهُ، وَقِیامُهُ بِالْحُقُوقِ.(89)
ترجمه :
از حضرت سلام اللّه علیه پیرامون مُروّت و جوانمردى سؤ
ال شد، فرمود:
جوانمرد کسى است که در نگهدارى دین و عمل به آن تلاش
نماید، در اصلاح اموال و ثروت خود همّت گمارد، و در رعایت حقوق طبقات مختلف پا بر
جا باشد.
28 - قالَ علیه السلام : عَجِبْتُ لِمَنْ یُفَکِّرُ فى
مَاءکُولِهِ کَیْفَ لایُفَکِّرُ فى مَعْقُولِهِ، فَیَجْنِبُ بَطْنَهُ ما یُؤْذیهِ،
وَیُوَدِّعُ صَدْرَهُ ما یُرْدیهِ.(90)
ترجمه
:
فرمود: تعجّب مى کنم از کسى که در فکر خوراک و تغذیه جسم
و بدن هست ولى درباره تغذیه معنوى روحى خود نمى اندیشد، پس از غذاهاى فاسد شده و
خراب دورى مى کند.
و عقل و قلب و روح خود را کارى ندارد - هر چه و هر مطلب
و برنامه اى به هر شکل و نوعى باشد استفاده مى کند - .
29 - قالَ علیه السلام : غَسْلُ الْیَدَیْنِ قَبْلَ
الطَّعامِ یُنْفِى الْفَقْرَ، وَبَعْدَهُ یُنْفِى الْهَمَّ.(91)
ترجمه
:
فرمود: شستن دست ها قبل از طعام فقر و تنگدستى را مى
زداید و بعد از آن ناراحتى ها و آفات را از بین مى برد.
30 - قالَ علیه السلام : حُسْنُ السُّؤ الِ نِصْفُ
الْعِلْمِ.(92)
ترجمه
:
فرمود: کسى که عادت سؤ ال و حالت پرس و جو دارد مثل آن
است که نصف علم ها را فرا گرفته باشد.
31 - قالَ علیه السلام : إ نّ الْحِلْمَ زینَةٌ،
وَالْوَفاءَ مُرُوَّةٌ، وَالْعَجَلةَ سَفَهٌ.(93)
ترجمه
:
فرمود: صبر و شکیبائى زینت شخص ، وفاى به عهد علامت
جوانمردى ، و عجله و شتابزدگى (در کارها بدون اندیشه ) دلیل بى خردى مى باشد.
32 - قالَ علیه السلام : مَنِ اسْتَخَفَّ بِإ خوانِهِ
فَسَدَتْ مُرُوَّتُهُ.(94)
ترجمه
:
فرمود: کسى که دوستان و برادرانش را سبک شمارد و نسبت به
آن ها بى اعتناء باشد، مروّت و جوانمردیش فاسد گشته است .
33 - قالَ علیه السلام : إ نّما یُجْزى الْعِبادُ یَوْمَ
الْقِیامَةِ عَلى قَدْرِ عُقُولِهِمْ.(95)
ترجمه
:
فرمود: همانا در روز قیامت بندگان به مقدار عقل و درک و
شعورشان مجازات مى شوند.
34 - قالَ علیه السلام :إ نَّ النّاسَ عَبیدُ الْمالِ،
وَالدّینُ لَعِبُ عَلى اءلْسِنَتِهِمْ، یُحیطوُنَهُ مادَرَتْ بِهِ مَعایِشُهُمْ،
فَإ ذا مُحِّصُوا لِلاْ بْتِلاءِ قَلَّ الدَّیّانُونَ.(96)
ترجمه
:
فرمود: همانا مردم اسیر و بنده دنیا و اموال آن هستند، و
دین را وسیله رسیدن به اءهداف خود قرار داده اند و به هر نوعى که زندگى آن ها
تاءمین شود حرکت مى کنند. بنابر این هنگامى که در بوته آزمایش در آیند، دین داران
اندک خواهند شد.
35 - قالَ علیه السلام : اءلْمِزاحُ یَاءْکُلُ
الْهَیْبَةَ، وَقَدْ اءکْثَرَ مِنَ الْهَیْبَةِ الصّامِت (97)
ترجمه
:
فرمود: مزاح و شوخى - هاى زیاد و بیجا - شخصیّت و وقار
انسان را از بین مى برد، و چه بسا افراد ساکت داراى شخصیّت و وقار عظیمى مى باشند.
36 - قالَ علیه السلام : اءللُؤْمُ اءنْ لا تَشْکُرَ
النِّعْمَةَ.(98)
ترجمه
:
فرمود: از علائم پستى شخص ، شکر نکردن از ولى نعمت است .
37 - قالَ علیه السلام : لَقَضاءُ حاجَةِ اءخٍ لى فِى
اللّهِ اءحَبُّ مِنْ إ عْتِکافِ شَهْرٍ.(99)
ترجمه
:
فرمود: هر آینه برآوردن حاجت و رفع مشکل برادرم ، از یک
ماه اعتکاف ، در مسجد - و عبادت مستحبّى نزد من - بهتر و محبوب تر است .
38 - قالَ علیه السلام : إ نَّ الدُّنْیا فى حَلالِها
حِسابٌ، وَفى حَرامِها عِقابٌ، وَفِى الشُّبَهاتِ عِتابٌ، فَاءنْزِلِ الدُّنْیا
بِمَنْزَلَةِ المیتَةِ، خُذْمِنْهاما یَکْفیکَ.(100)
ترجمه
:
فرمود: چیزهاى دنیا اگر حلال باشد حساب و بررسى مى شود و
اگر از حرام به دست آید عذاب و عقاب دارد و اگر حلال و حرام آن معلوم نباشد سختى و
ناراحتى خواهد داشت .
پس باید دنیا (و موجوداتش ) را همچون میته و مردارى
بشناسى که به مقدار نیاز و اضطرار از آن استفاده کنى .
39 - قالَ علیه السلام : وَاعْمَلْ لِدُنْیاکَ کَاءنَّکَ
تَعیشُ اءبَدا، وَاعمَلْ لاَِّخِرَتِکَ کَاءنّکَ تَمُوتُ غدَا.(101)
ترجمه
:
فرمود: در دنیا چنان برنامه ریزى کن - از نظر اقتصاد و
صرفه جوئى و... - مثل آن که مى خواهى همیشه دوام داشته باشى ، و نسبت به آخرت به
نوعى حرکت و کار کن مثل این که فردا خواهى مُرد.
40 - قالَ علیه السلام : اءکْیَسُ الْکَیِّسِ التُّقى ،
وَ اءحْمَقُ الْحُمْقِ الْفُجُورَ، الْکَریمُ هُوَ التَّبَرُّعُ قَبْلَ السُّؤ الِ.(102)
ترجمه
:
فرمود: زیرک ترین و هوشیارترین افراد، شخص باتقوا و
پرهیزکار مى باشد؛ اءحمق و نادان ترین افراد، کسى است که تبه کار و اهل معصیت
باشد؛ گرامى ترین و باشخصیّت ترین افراد، آن کسى است که به نیازمندان پیش از اظهار
نیازشان ، کمک نماید.
ممنون
بسیار زیبا بود.امیدوارم بتونیم سخنان بزرگان رو سرمشق زندگیمون قرار بدیم